حق به دیوارهای شـهر: مـروری بر هنر شهری گرافیتی در ایران وضعـیت اقتصادی و جوانان با امضـای گرافیتی هنرمـند مطرح کشور

هــدف ایــن مقالــه انعــکاس صــدای گروهــی از جوانــان از ورای هنــر شــهری و خیابانــی یا گرافیتــی اســت و اینکــه چــرا ایــن گــروه هنــری ترجیــح داده انــد کــه حــرف خــود را از طریــق گرافیتــی بــا نامــی مســتعار و هویتــی پنهــان بیــان کننــد؟ بــرای دســتیابی بــه ایــن هــدف مقالــه از روش هــای کیفــی مصاحبــه از طریــق شــبکه های اجتماعــی مجــازی و نشانه شناســی و تحلیــل آثــار بهره منــد شــده اســت. ایــن بررســی نشــان می دهــد کــه از نظــر جوانــان گرافیتــی، مصاحبــه شــده زندگــی روزمــره از جــوک تــا اخبــار بســیار مهــم سیاســی- اجتماعــی، اقتصــادی کشــور و جهــان از قبیــل صلــح و جنــگ یــا هــر موضــوع دیگــری کــه افــکار عمـــومی بــر آن حســاس اســت از فقـــر، اختــلاس، بنیادگرایــی تــا جنســیت موضوعــی بــرای گرافیتــی اســت. همچنیــن بررســی آثــار حاکــی از اعتــراض یــا توجــه بــه وضعیــت فضــای خــاص شــهری نیــز هســت کــه اغلــب گرافیتی هــای ایــران بــه آن می پردازنــد. از نظــر گرافیتی هــای مصاحبــه شــده ایــن هنــر از انــزوا بیــرون آمــده و مخاطــب خــود را در بیــن نســل دهــه 60 یافتــه و آینــده روشــنی پیــش رو دارد. دختــران جــوان بــه آرامــی جــای خــود را در ایــن عرصــه می یابنــد. مخاطــب داشــتن برایشــان مهــم اســت، از ایــن رو بــه هنجارهــای ذهنــی عمــوم مــردم اهمیــت می دهنــد و آن را رعایــت می کننــد وندالیســم جایــگاه بســیار محــدودی بیــن ایــن جوانــان د ارد در واقــع «درصــدد تخریــب نیســتند اگــر بودنــد می توانســتند» و ایــن تنهــا بــه کنتــرل نهادهــای رســمی بــاز نمی گــردد. آنهــا در صــدد آن هســتند کــه حرفشــان را بزننــد اینکــه «گرافیتــی جــرم نیســت»، «فضــای شــهر تنهــا نبایــد حــرف هیئــت هنــری شــهرداری را انتقــال دهــد آنهــا هــم می خواهنــد حــرف خودشــان را بــا شــهروندان در میــان بگذارنــد و ایــن حــرف را بــر روی دیوارهــا و فضاهــای عمومــی رهــا شــده در مالکیــت عمومــی بــه زبــان بیاورنــد. و پــای ایــن نــوع ســخن گفتــن هــم ایســتاده اند».